ecevit'in cenazesi

kör ölünce badem gözlü olurmuş. acaba ölüye saygı, nasıl bir mitolojik kökenden geliyor? yoksa yalnızca yanıt hakkı yoksunluğundan kaynaklı suskunluk mu? yoksa ikisinin bileşimi mi? bu dünyadan gidenler ile tek yanlı iletişime geçmenin ayıp olduğunu neden düşünüyoruz acaba?

tabii, bir yandan onlar hakkında konuşmazken, bir yandan da cenaze ve cenazedeki kalabalık üzerinden bir siyasi hesap yapmak da olası. yukarıda sözünü ettiğim, ölüler dünyası ile bizim dünyamızı ayıran çizgilere gösterilen özen, bir anda tuzbuz oluyor. ama 'konuşmak' hala büyük ölçüde tabu iken, cenazeyi sömürmek daha hoşgörülebilir oluyor. çünkü ilki, tabu eşiğini aşmış durumda. bir tür dokunulmazlık kazanıyor. rasyo ile ilişkisini zayıflatma hakkı veriliyor ona, toplumsal 'anlayış' tarafından.

cumartesi günü cenazeyi göreceğiz. büyük olasılıkla akp'nin protesto edileceği bir siyasi gösteriye dönüştürülecek. sanki akp'nin varlığı ile ecevit'in ölümü arasından doğrudan bir bağ varmış gibi.